Lipne lato

A na polu jest duszno,

a na polu jest parno,

jakiś kot się przybłąkał

i rozmawia z latarnią.

Pewien pies sterczy w oknie

i na panią swą czeka,

ale ona niewdzięczna,

zapomniała lub zwleka.

I pamięta sprzed laty,

lipy w Gdańsku-Oliwie,

co zapachem nęciły,

czemu ja się nie dziwię.

Wszystko było tak proste,

lato, lipy, ten pan

i odeszło w nieznane,

ktoś nakreślił zły plan.