nie lubię wiatru, dni mglistych
drzew które rosną w nieładzie
samolot lękiem napawa
cieniem tragedii się kładzie
nie lubię pyłów z wulkanu
co niosą paraliż ruchu
dochodzą dziś smutne wieści
nie daję im posłuchu
lęki spróbuję oswoić
nie jestem sama w obłędzie
czas jakiś musi upłynąć
i w miarę normalnie będzie
łzy zbyt nabrzmiałe wypłyną
serce ucichnie zmęczone
więc może wolno pomyśleć
jeszcze nie wszystko stracone
Zaczęłam pisać późno, jak sam tytuł wskazuje, prawie na deser... artystka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz