musztarda po obiedzie

 Wyglądam może na naiwną,
mimo doświadczeń  wierzę w cuda,
dostrzegam  komizm sytuacji,
nie biorę serio przykrych uwag.

Ciągle  odkrywam coś na nowo,

śmieję się, a tu trzeba płakać,

doceniam  każde ciepłe  słowo,

nie myślę, zaraz będzie atak.

A jeśli to jest niemożliwe,

nie będę miła ani słodka,

dlatego z góry was przepraszam,

taką możecie też mnie spotkać.

I wtedy zmieniam się w lamparta,

wyciągam  zęby i pazury,

by ci co weszli mi na odcisk,

 niekomfortowo się poczuli.