Moje serce to wieczny włóczęga,
podróżuje bez przerwy po świecie,
szuka miejsca gdzie warto przystanąć,
nie tak łatwo go znaleźć, wiem przecież.
Czasem jeśli poczuje zmęczenie,
siądzie sobie przy jakimś poecie
i przez chwilę zachłyśnie się sztuką,
nieraz jednak się srogo zawiedzie.
Bo poezja to często wymysły,
metafory, przenośnie, fantazje
i stąd serce nie może zaufać,
trudno życie sprowadzić do marzeń.
Lecz bywają dość rzadko poeci,
co rozdają na lewo i prawo,
kwintesencję ludzkiego żywota,
czyli miłość, co nie jest zabawą.
Lecz najczęściej są dawno zajęci,
mają żony, kochanki namiętne,
moje serce nie może więc czekać
i odchodzi, a mogło być pięknie.
Może kiedyś, mam taka nadzieję,
znajdzie swoją bliźniaczą połowę,
nawet jeśli nastąpi to wkrótce,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz