Poznaję ciebie po zapachu,
po liniach papilarnych dłoni,
po krokach, szeptach i uśmiechu,
ale ty myślisz ciągle o niej.
Mnie to nie martwi , nawet śmieszy
poczekam ile będzie trzeba,
nadejdzie chwila, ją zapomnisz
a do mnie powiesz, miła przebacz.
Straciłem tyle czasu, szkoda,
muszę nadrobić, byle prędzej,
uwierz mi proszę, gdy mam ciebie,
to tak naprawdę nie chcę więcej.
Wiem, jestem zołza niemożliwa,
wściekam się często bez powodu,
lecz zawsze możesz mnie polubić,
zaprosić wiosną do ogrodu.
Zaczęłam pisać późno, jak sam tytuł wskazuje, prawie na deser... artystka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz