Klimakteryczna

Wiatr,  zwykle  mnie rozstraja,

są tacy co go lubią,
znika gdzieś cenny spokój,

zasnąć nie mogę długo.
 

 Słońce jest moim znakiem,
czuję się w lecie świetnie,
przeganiam tylko chmury,
czasem ze złości  klepnę.

Noc,  nie jest przyjaciółką,

gdy długo coś  się wlecze,
najgorsza jest samotność
i myśli zbyt złowieszcze.

Wreszcie nadchodzi ranek,

wiem zaraz, że zadzwonisz,

zapytasz jak dziś spałam,

czy  zapomniałam o nim.

Na wszystkie niepogody,

przekręty złego losu,

ty jeden jesteś dobry,

sprawdzony masz  już sposób.

Przytulisz ciepłym słowem,

rozwiejesz złe nastroje,

zasadzisz kwiatki w myślach,

motyle puścisz rojem.