rozpal mi wyobraźnię
ofiaruj niepoznane
ukaż istotę piękna
lecz bez zbędnego "ale"
poprowadź krętą drogą
nawet i w poprzek świata
wróć co już utraciłam
i nie chcę więcej płakać
a potem daj mi spokój
o jakim zawsze marzę
by nie chcieć nic na wyrost
wystarczy pobyć razem
Zaczęłam pisać późno, jak sam tytuł wskazuje, prawie na deser... artystka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz