Piszę do pana...

Bo ja jestem proszę pana zakochana, tak zwyczajnie, jak to w zimie zwykle bywa, tylko chodzę i wciąż wzdycham, ginę w oczach, i zbyt często czuję się ogromnie nieszczęśliwa. Zamiast skupić się na pracy i rozrywce, ja nocami wypisuję tęskne wiersze, tylko patrzeć zniknę panu, pewnie wkrótce, nie pomogą i wyznania te najszczersze. Stąd mam apel, niech pan do mnie szybko wraca, niech uczucia nie kiełkują we mnie próżno, może prozą pan przemówi, w ręce weźmie, zanim będzie na cokolwiek już za późno.