Kolejny dzień zlepiasz siłą woli
przygotowując białko i węglowodany
według najnowszego przepisu.
Spierasz z codzienności plamy
nowym rewelacyjnym proszkiem
który uczyni biel jeszcze bielszą.
Telewizor krzyczy reklamą płynu
co tak łatwo usuwa brud
akurat gdy zastanawiasz się
skąd wziął się ból kręgosłupa
i pękająca skóra na dłoniach.
Prostujesz resztki gasnącego dnia
najnowszej generacji żelazkiem
co chwila zerkając w ciemne okno
ubrane w pachnące firanki.
Z trudem zdobyte poczucie
dobrze spełnionego obowiązku
powoli rozpływa się w ciszy.
Nikt niczego nie zauważył.
autor: Jacek zaklinacz
Zaczęłam pisać późno, jak sam tytuł wskazuje, prawie na deser... artystka.
Świetna obserwacja życia,zawarta w kilku słowach.Poczucie obowiązku i codzienne "rytuały" wypełniają nam życie.A, gdyby tak z czegoś zrezygnować,na rzecz piękna chwili...to takie luźne refleksje.Pozdrawiam Autora :)
OdpowiedzUsuń