Gdyby tak dało się zapomnieć,
to wszystko co balastem było,
mąciło w głowie, rwało serce
i podszywało się pod miłość.
Gdyby tak dało się uwierzyć,
w to wszystko, co wzruszeniem będzie,
w te rzadkie chwile zapomnienia,
co biegną sobie jak w obłędzie.
Gdyby tak dało się zatrzymać,
ten czas, co nie jest do stracenia
i wszystkie głupie myśli w głowie
i wspólne nasze zachwycenia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz