Gdyby tak dało się uwierzyć,
w to wszystko co wzruszeniem będzie,
w te cudne chwile zapomnienia,
w świat nierealny, trwać w obłędzie.
Gdyby tak dało się zatrzymać,
ten czas co nie jest do stracenia
i nawet głupie myśli w głowie,
wczorajsze nasze zachwycenia.
Gdyby tak dało się zapomnieć
to co balastem tylko było,
mąciło w głowie, rwało serce
i podszywało się pod miłość.
Zaczęłam pisać późno, jak sam tytuł wskazuje, prawie na deser... artystka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz