Zima

Biały płatek zagubiony zawirował,

i przykleił się niechcąco do powieki,

by za chwilę łezką spłynąć po policzku,

i odcisnąć małą dróżkę już na wieki.

Inne płatki zwariowane, zakręcone,

wirowały w dół i w górę, w lewo, w prawo,

chichotały, rechotały, coś szeptały,

mały chłopczyk trwał w zachwycie, bił im brawo.

Kiedy w końcu rytmem tańca utrudzone,

ułożyły się na ziemi delikatnie,

wiatr przystanął, otwarł gębę i z zachwytem,

cicho szepnął, nie przeszkadzam, ale ładnie...