Królewna na ziarku /inna wersja/

Cóż, że pościel dali piękną,
niewygodne łóżko!
Położyłam się o ósmej,
pożegnałam z wróżką.

Rano wstałam tak zmęczona,
ani ciut nie kłamię,
że nie mogłam w lustro spojrzeć,
mogę przysiąc mamie.

Ten co nocleg przyszykował,
złośliwie dał groszek,
a ja jestem delikatna,
prześcielić mi proszę.

Może inna by nie czuła,
spała jak zabita,
ja królewną jednak jestem,
oświadczam i kwita.

W moim domu wszyscy mili,
traktują mnie grzecznie,
a w gościnie takie draństwo,
spać jest niebezpiecznie.

Mogę przyjąć przeprosiny,
jeśli taka wola,
ach, to była tylko próba,
wierzyć jestem skora.

A na przyszłość bardzo proszę,
sadzić dla mnie groszek,
niech przypomni mi przygodę,
pieści wonią nosek.

Ten szczególny, co uwierał,
wezmę na pamiątkę,
potraktuję jak talizman,
pomoże, nie wątpię.